Wielkośc ma znaczenie?

 Powszechnie mówi się że dobry, duży samochód jest przedłużeniem męskości :-) , skłoniło mnie do zastanowienia, czy podobnie jest u Larego.                                                                                                    Pszczyl zawsze wybiera na spacerze największy patyk jaki tylko znajdzie, nie ma znaczenia czy jest go w stanie udźwignąć czy nie, chociażby miał szorować nim po ziemii i tak go zabierze:

Czy labrador jest dla Ciebie?

 Wiele pisze się o zaletach labradora, wszędzie jest on promowany jako pies rodzinny o łagodnym usposobieniu i olbrzymiej inteligencji. To fakt, nie bez powodu labradory spełniają się doskonale jako dogoterapeuci, przewodnicy oraz psy myśliwskie. Nie może nam umknąć również fakt, że od 18 lat jest w czołówce najpopularniejszych ras, a jego popularność ciągle rośnie.
Niewątpliwie mają wiele zalet które sprawiają, że większość odpowiedzialnych właścicieli poradzi sobie z ich wychowaniem. Decydując się na labradora pewnie usłyszysz że:

-  są to psy łagodne – to prawda, labradory mają praktycznie wyeliminowaną nieuzasadnioną agresję co sprawia że są bardzo pogodnymi i przyjaznymi psami, oczywiście należy pamiętać, że zdarzają się osobniki agresywne.

-  są to psy idealne dla dzieci – tak, dobrze wychowany labrador to pies idealny dla dziecka, jest spokojny i delikatnie się obchodzi z maluchami. Jednak nie zwalnia nas to z obowiązku kontrolowania zabaw dziecka z psem, należy pamiętać że to nadal jest zwierze.

-  labradory szybko się uczą – tak, doskonale przyswajają wiedzę i chętnie pracują z przewodnikiem, należy jednak pamiętać że labrador nie rodzi się z tą wiedzą, dobre wyszkolenie psa to wiele pracy i ćwiczeń, nie ma nic za darmo.

-  nie są szczekliwe – większość labradorów nie szczeka, jeżeli nie ma takiej potrzeby co jest ich duża zaletą, oczywiście zdarzają się wyjątki.

-  są oddane właścicielowi.

-  nadają się do mieszkania w blokach – pod warunkiem zapewniania mu dużej ilości ruchu, labradorowi jest dobrze wszędzie tam, gdzie ma swojego właściciela.

-  akceptują inne zwierzęta domowe – są nawet w stanie się z nimi zaprzyjaźnić.

Są też mniej przyjemne aspekty tej rasy (wiele z nich to plus dla prawdziwych psiarzy) :


-  większość labradorów jest bardzo wylewna, musimy liczyć się z tym, że mogą swoją miłość okazywać w denerwujący, przesadny sposób a czasem nawet brutalnie ponieważ nie zawsze zdają sobie sprawę z tego, że nie ważą 3 kilo tylko 30.

-  potrzebują bardzo dużo ruchu, są bardzo energiczne i potrzebują się codziennie wybiegać, należy zapewnić jak najwięcej spacerów połączonych z wysiłkiem zarówno fizycznym jak i psychicznym.

-  labrador znudzony = labrador niszczący, to nie są psy które mogą zostawać same w domu po 8 godzin dziennie, szybko się nudzą i często poszukują atrakcji na własną łapę np. niszcząc buty, meble i inne przedmioty w ich zasięgu, a zasięg mają spory...

-  labrador potrzebuje stałego kontaktu z właścicielem, to psy które lubią bliskość z człowiekiem, absolutnie nie nadają się do kojca z dala od człowieka.

-  są bardzo łakome, bardzo przydatna rzecz w szkoleniu ale należy uważać, ponieważ mają skłonności do tycia.

-  zdecydowana większość labradorów to zbieracze/śmieciarze a co za tym idzie, nieustające wyciąganie z pyska kości, kromek chleba i wszystkiego innego, co możemy napotkać na spacerze, niezwykle ciężko tego psa oduczyć.

-  labradory to psy myśliwskie, należy o tym pamiętać na leśnych spacerach bo łatwo mogą złapać trop lub puścić się pędem za zwierzyną.

-  wolno dorastają, labrador może być mentalnie szczeniakiem do 3 roku życia a nawet cale życie.

- labradory są bardzo ufnymi psami, są łatwym łupem dla złodziei którzy chętnie wzbogacą się na naszym piesku.

-  są to psy duże i masywne, labrador nienauczony chodzenia na smyczy to nie lada problem dla właściciela a gdy szarpnie się np. do innego psa to potrafi narobić niezłych szkód, znam przypadki złamania ręki właściciela przez labka, przewrócenia a w najlżejszym wypadku nadwyrężenia ręki.

-  utrzymanie labradora to duży koszt, odpowiednia karma to koszt 200 zł miesięcznie, należy dodać do tego wizyty u weterynarza i leki ponieważ labradory mają skłonności do zapaleń oczu i uszu, na początku trzeba również nastawić się na koszty związane ze zniszczeniami w domu, w moim wypadku były to pływy dvd, karnisze od lamp, nowa wykładzina, poobgryzane ściany i wiele innych.

-  mając labradora należy zapomnieć o czystym na błysk domu, nie nalezą one do czyścioszków, lubią roznosić jedzenie po całym domu a gdy napiją się wody to kapie im z pyska co doskonale odbija się na pięknym parkiecie, do tego dochodzi linienie 2 razy w roku a że mają gęstą sierść to będzie ona w calutkim domu przez dość długi okres, o dywanikach można wtedy zapomnieć. Nie wspominam już o brudach jakie przynoszą do domu ze spacerków.

Jak widać, labrador to nie tylko modny, śliczny pieseczek ale i pies pracujący i posiadający wiele wymagań. Wiele ludzi decyduje się na nie z powodu mody a później żałuje dokonanego wyboru. Decydując się na jakiegokolwiek psa trzeba przemyśleć poważnie sprawę. To co zaprezentowałam to tylko część tego, co spotyka właściciela labradora, jeżeli choćby jeden punkt Cię zraża – wybierz inną rasę, labrador nie jest dla Ciebie.
Dobrze wyszkolony labrador to pies złoto, jednak zanim stanie się tym złotem trzeba przejść wiele a jego wiedzę utrwalać przez całe jego życie.

Dla zainteresowanych rasą polecam film i książkę „Marley i Ja”, jest bardzo prawdziwa wcale nie przesadzona. To wszystko co napisałam jest na podstawie doświadczeń z moim labradorem.
Oczywiście wszystko to dotyczy rasowych – rodowodowych labradorów.

I apeluję! Jeżeli zdecydujesz się na labradora i nie chcesz wydać 1000 złotych na psa nie wybieraj pseudohodowli! Na forach o labradorach jest wiele psów do adopcji które padły ofiarą mody!